Tja, het moet toch echt nu. Ik kan het niet meer uitstellen en dus:
Open die deur…brrr.. Koud…hup mijn broek omlaag, zodat het snel maar weer achter de rug is.
‘Het is zo weer voorbij Marielle’, hoor ik mezelf denken.
TRRRRINNNGG zegt mijn hoofd. HALLLLLOOOO!!! Wakker worden!
HET . IS . ZO . WEER . VOORBIJ????
Wat ben je nu weer aan het verduren? Owwww ja….
Dat is mijn automatisme en een niet erg gezonde manier van omgaan met het leven. Gewoon verduren die hap, uitzitten, zonder me te realiseren dat ik nu volwassen ben en invloed heb op mijn leven.
Zelfs op die onbenullige, alledaagse dingen zoals naar de wc gaan. En dus vraag ik mezelf af:
Hoe kan ik dit aangenamer voor mezelf maken? Die koude wc beneden in de gang tot een plekje maken waar ik ontspan i.p.v. met tegenzin naartoe ga? Ik herinner me dat ik vorige winter een geurkaarsje neerzette.
Mmm…. Het rook lekker als ik binnenkwam en dat kaarslichtje gaf mijn hart ook een lekker sprankeltje. De ergste kou weg door dat ene kaarsje.
Vaak liet ik in het donker zelfs het licht uit omdat ik me dan zo fijn door het donker en kaarslicht omhuld voelde. Dan zat ik daar in het donker - te midden van de chaos van eten koken, opruimen, huiswerk, ge-mama en een oneindige to-do lijst – gewoon even stil in het kaarslicht en viel ik een paar minuten lang in die ontspanning waarin ik niks hoef.
Alsof het even kerstmis was, die paar minuten op de wc. Natuurlijk niet de echte kerstdagen wanneer het net te druk, te vol, te alleen, te misselijk is, maar de gedachte aan Kerstmis.
Dat vredige gevoel uit kerstliedjes en kerstfilms, die Kerstmis. Niet de echte. ;-) Mijn dochter vroeg me vorige week wat ik voor Kerstmis wilde. Ik had geen idee en ik prijs me gelukkig dat zoveel van mijn verlangens ingevuld zijn in deze fase van mijn leven. Maar nu heb ik dus een antwoord voor haar: GEURKAARSJES, Ik wil graag geurkaarsjes voor Kerst.
