top of page

Polyvagaal & Politiek

Foto van schrijver: Marielle SpronckMarielle Spronck

Ik woon sinds ruim 2,5 jaar in Utrecht en ben keer op keer weer verbijsterd hoe deze stad met haar burgers om gaat.


Dat bracht me tot de volgende overpeinzing:



In de politiek hebben we eigenlijk maar weinig te kiezen.

Als je namelijk vanuit zenuwstelsel perspectief kijkt, heb je grofweg 2 keuzes:


1. Je kiest voor een partij met een emotionele vecht respons: Vrij recht door zee, ongenuanceerd, niet bang mensen voor het hoofd te stoten of de ander een kopje kleiner te maken. Luistert niet erg goed. De agenda is duidelijk, niet altijd prettig, maar wel doorzichtig.


2. Je kiest voor een partij met een rationele vecht respons: Deze heeft een mooi image, hecht belang aan wat de buitenwereld ervan vindt, wisselt love-bombing af met verwijten, zorgt voor een mooi verantwoord masker (plaatje dat de buitenwereld ziet), doet alsof hij luistert en empathie voelt, maar draait achter de schermen zijn eigen agenda en dramt toch zijn wil wel door op de een of andere manier, verpakt in een mooi, rationeel klinkend praatje natuurlijk.


Het is belangrijk om je te realiseren dat beide partijen vanuit een vecht respons handelen.

Ze willen winnen ten koste van de ander.

Dat zie je natuurlijk ook heel duidelijk in al die politieke debatten.

Iedere partij weet het beter en wil zijn zin krijgen vanuit het idee dat ze de waarheid in pacht hebben.


Beide manieren hebben een ander effect op burgers.

Als je als land in zee gaat met een emotionele vecht respons (optie 1), zul je merken dat mensen na de eerste schrikreactie (als ze zelf iets anders kozen) vooral bang of boos worden. Ze voelen angst, willen vluchten of gaan in de aanval.

Soms zullen ze zelfs afzakken naar een dorsale dissociatie.

De mensen die deze partij gekozen hebben, zullen zich sterk en krachtig voelen door het overwinningsgevoel.

En die kik zochten ze wellicht? Hoe lekker voelt het om je na je heel machteloos gevoeld te hebben, eindelijk het idee te hebben dat het leven voor je gaat werken, dat je de macht in handen krijgt.



Als je als land (of stad) te maken hebt met een partij met een rationele vecht respons (optie 2), komt er vaak een minder emotionele reactie. De energie van de tegenstanders zakt meteen in (want een emotionele vecht respons kost veel energie) en ze zullen wellicht kiezen om het gevoel van nederlaag te verdoven.

Er zal een grote groep zijn die in een zogenaamde fawn respons reageert.

Je hebt het idee dat de wereld hiermee geholpen gaat zijn, je voelt je redder, het goede overwint over het slechte, deze mensen gaan de problemen voor je oplossen.

En ook zal er met een rationele vecht respons terug gereageerd worden door mensen die het anders zien.

Ze zullen de partij met woorden, argumenten etc onderuit proberen te halen, slinkse opmerkingen maken, dingen tussen de regels laten doorschemeren etc.


Optie 2 lijkt minder riskant en minder mensen te schaden.

Toch kun je je afvragen of dat waar is.

.

Want als een grote groep mensen zich te lang in een fawn respons bevindt, bouwt hun frustratie op een gegeven moment zodanig op dat er een fikse ontploffing in een vecht respons volgt.

Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat politiek rechts inspringt, wanneer politiek links de frustratie te hoog heeft doen oplopen.

Op het moment dat de via de zgn. rechtse (of emotionele vecht) partijen de opgebouwde frustratie eruit gegooid is, de adrenaline en cortisol niveaus weer omlaag gaan, mensen uitgeput beginnen te raken, is er weer ruimte voor links (rationele vecht).


En zo houdt het systeem van onveiligheid in de Politiek zichzelf in stand.

En ook de burgers blijven daarmee steeds in een staat van onveiligheid gedrukt.

Het is op die manier een oneindige cirkel.


Herken je ook dat je vaak het gevoel hebt je politieke keuze te moeten verantwoorden (rationele vecht) en dat dat dan vaak uitloopt in een ruzieachtige situatie (emotionele vecht)?

In veel families wordt er daarom zelfs verboden om over politieke kwesties te praten.


Zelf woon ik sinds 2,5 jaar in Utrecht.

Stad van de gepolijste rationele vecht.

Een masker van ‘wat doen wij het goed met onze vergroening, gekleurde zebrapaden, sociale structuren’ doet de stad schitteren.

Ik heb het masker ook geloofd.

Totdat ik er woonde en achter het masker kon kijken.

Ik zie vooral een bestuur dat burgers met mooie praatjes ongewenste besluiten opdringt onder het mom van ‘het is voor jouw bestwil’.

Als het om echte veiligheid en overlast gaat, wordt er de andere kant op gekeken.

(Dus wel een regenboogzebrapad, maar geen optreden tegen vandalisme of mishandeling)

Erkennen dat de stad daar veel last van heeft, past blijkbaar niet in het mooie, hippe imago van de stad.

Praatjes vullen helaas nog steeds geen gaatjes, gemeente Utrecht.

Jammer dat de burgers als onvolwassen kinderen behandeld worden.


Zo kun je bijv. onder het mom van verbetering aan alle toegang- en uitvalswegen tegelijk gaan werken, zodat auto’s giga in de file komen als ze de stad in of uit willen.

Zo kun je parkeergeld invoeren om de burgers te helpen met de parkeeroverlast op plekken waar er geen parkeeroverlast is.

Zo kun je aangepaste containers met wat planten en zitjes neerzetten op parkeerplekken om de parkeerdruk op te voeren onder het mom van fijne zitplekjes op plekken waar die zitplekjes al overvloedig aanwezig zijn, maar parkeren een uitdaging is.

Maar eerlijk?

Waarom zeg je niet: We willen de auto’s de stad uit en met deze maatregelen proberen we dat versneld voor elkaar te krijgen? We pesten de auto’s gewoon de stad uit, maar geven er een ‘mooie’ draai aan.


Ik ben keer op keer verbaasd bij hoeveel mensen de Fawn respons op gang komt.

Mensen die erin geloven, erin meegaan, terwijl er o zo duidelijk een andere agenda is, die niet gaat om het welzijn van de burgers, maar om hun masker te laten schitteren.


Weten jullie nog de Corona tijd? Zo’n zelfde situatie waarin de rationele vecht respons van de overheid in volle glorie te zien was.

En hoe bizar was het dat zoveel mensen ook toen het masker niet zagen?


Zo’n rationele vecht situatie is maar tijdelijk houdbaar.

Je kunt mensen niet oneindig voor het lapje houden en als kleine kinderen manipuleren.

De bom gaat een keer barsten.

Al die mooipraterij bouwt op naar een ontploffing van frustratie.

Ik hoop dat ik dan niet meer hier ben om het mee te maken…


Tot zover.. Polyvagaal en Politiek





60 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Idyllisch?

BESTAAN

Wil je mijn inspiratie mails ontvangen?

Geef je dan hieronder op.

(Wil je me alleen een berichtje sturen? Onder het formulier vind je mijn e-mailadres)

GELUKT!
Vanaf nu ontvang je mijn inspiratie mails.

Contact Info

Mariëlle Spronck

Socials

  • YouTube
  • Facebook
  • Instagram
  • LinkedIn
bottom of page